บทที่ 176 - กระซิบในความมืด

ลิโอร่า

เช้าวันต่อมา ท้องฟ้าฉาบไล้ไปด้วยสีเทาซีด หนักอึ้งไปด้วยเมฆหิมะ ลานกว้างมีกลิ่นหินเปียกชื้นและเหล็ก เป็นเช้าประเภทที่ความเงียบงันเสียดแทรกเข้าสู่ผิว

ออเรลียังคงอ่อนแอ ขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มขนสัตว์หลายชั้น ข้ายังคงอ้อยอิ่งอยู่หน้าประตูห้องของนาง เฝ้ามองอกที่กระเพื่อมขึ้นลงของนาง แก้มของนางซีดเผื...